کد مطلب:182701 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:134
جهاد برترین فضیلت
برخی افراد فرومایه و فرصت طلب، هماره در پی آن هستند كه دیگران را آزرده نمایند. این نوع فرهنگ هماره در صدد بهانه جویی از رفتار دیگران خواهد بود. و با این كه خود از فضایل انسانی بهره ای ندارد، از دیگران انتظار دارد. اینان زبان انتقاد و در واقع زبان گزش برای گزیدن دیگران دراز می كنند.
از زمره این افراد «عباد بصری» است كه انتقادهای تند از وی در مورد امامان به چشم می خورد. وی هنگامی كه مشاهده كرد امام صادق علیه السلام قربانی كفاره عمره را در منزل خویش در مكه ذبح كردند، به
[ صفحه 124]
ایشان اعتراض كرد و گفت، تو فردی هستی كه مردم از تو الگو می گیرند، چگونه قربانی كه در منا باید انجام می گرفت در مكه ذبح كردی؛ امام در جواب وی فرمود: آیا نمی دانی كه رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم این قربانی را در منا ذبح كرد ولی به مردم فرمود می توانید در منزل خود هم ذبح كنید. مردم در این جهت مختارند؛ محل ذبح را خود اختیار می كنند. من نیز هر كجا را خواستم انتخاب می كنم... و كان ذلك فی موسع علیهم فكذلك هو موسع علی. [1] .
این روحیه وی را وادار نمود كه سخن تندتری را به امام سجاد علیه السلام ابراز دارد. وی كه خود راحت طلب و صوفی مسلك است، و از میدان جهاد و مبارزه فاصله ی بین مغرب و مشرق را دارد، در سفر حج با امام برخورد می كند، به وی می گوید: راحتی حج را بر سختی های جهاد و مبارزه برگزیده ای!! آنگاه به این مقدار نیز بسنده نمی كند، آیه ای در فضیلت جهاد قرائت می كند، ان الله اشتری من المؤمنین انفسهم و اموالهم بان لهم الجنة یقاتلون فی سبیل الله فیقتلون و یقتلون.... [2] منظور معترض این است كه چرا همراه امویان با دشمنان اسلام به ستیز نمی پردازی و به حج مشرف می شوی.
فردی صوفی مسلك و راحت طلب، فرصت طلبی نموده با حضرت كه امام المجاهدین است، یادگار سالار شهیدان حسین علیه السلام، كه آن هم یادگار حیدر كرار است، كه خون مشركان و ملحدان از شمشیرشان هماره می چكد، این گونه برخورد می كند!
[ صفحه 125]
امام سجادی كه در برابر شمشیر آهیخته عبیدالله بن زیاد آن گونه ارزش آفرید و پوزه ستمگر را به خاك ذلت مالید. و هنگامی كه عبیدالله شمشیر به شهادت حضرت آهیخت، به وی فرمود: آیا خاندان عترت را از مرگ می ترسانی. آیا نمی دانی شهادت در راه خدا افتخار ماست! أباالقتل تهدونی... اما علمت ان القتل لنا عادة و كرامتنا شهادة. [3] .
اینك امام المجاهدین در برابر سؤال این فرصت طلب این گونه پاسخ می دهد: تو كه آیه در فضیلت جهاد می خوانی دنبال آن را كه ویژگی های مجاهدان و همراهان آنان و اهداف آنان را بیان می كند، نیز بخوان. كه آیه ادامه می دهد: التائبون العابدون السائحون الراكعون الساجدون الآمرون بالمعروف و الناهون عن المنكر و الحافظون لحدود الله و بشر المؤمنین. [4] مجاهدان در راه دین و خدا، شب زنده داران شب و شیران بیشه در روزند. آنان هیچ منكر و كار زشت را برنمی تابند و بر ترك هیچ واجب و ارزشی رضایت نمی دهند. آنان برای حفظ حدود و احكام الهی تلاش می كنند. آیا حزب عثمانیه و امویان این شرایط را فراهم آورده اند؟ آیا آنان برای گسترش اسلام می ستیزند؟ و آیا برای حراست از حدود الهی با دیگران در نبردند؟! امام می افزاید هر گاه چنین همراهانی یافت شد، ما جهاد را بر هیچ چیز برنمی گزینیم. لم نؤثر علی الجهاد شیئا، [5] زیرا كه جهاد در این شرایط برترین فضیلت خواهد بود، فالجهاد معهم افضل من الحج. [6] .
[ صفحه 126]
امام مجاهدان این گونه راه را تبیین می كند و جهاد را با شرایط خودش برترین فضیلت می شمرد. و این گونه پندارهای باطل منحرفین از صراط مستقیم را رسوا می سازد. امام مجاهدان در این گفتار موضع خود را در برابر برخوردهای بنی امیه با دیگران به خوبی شفاف می سازد و شبهه ی فرصت طلب یاوه گو را نیز این گونه شفاف پاسخ می دهد.
از زمره این افراد «عباد بصری» است كه انتقادهای تند از وی در مورد امامان به چشم می خورد. وی هنگامی كه مشاهده كرد امام صادق علیه السلام قربانی كفاره عمره را در منزل خویش در مكه ذبح كردند، به
[ صفحه 124]
ایشان اعتراض كرد و گفت، تو فردی هستی كه مردم از تو الگو می گیرند، چگونه قربانی كه در منا باید انجام می گرفت در مكه ذبح كردی؛ امام در جواب وی فرمود: آیا نمی دانی كه رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم این قربانی را در منا ذبح كرد ولی به مردم فرمود می توانید در منزل خود هم ذبح كنید. مردم در این جهت مختارند؛ محل ذبح را خود اختیار می كنند. من نیز هر كجا را خواستم انتخاب می كنم... و كان ذلك فی موسع علیهم فكذلك هو موسع علی. [1] .
این روحیه وی را وادار نمود كه سخن تندتری را به امام سجاد علیه السلام ابراز دارد. وی كه خود راحت طلب و صوفی مسلك است، و از میدان جهاد و مبارزه فاصله ی بین مغرب و مشرق را دارد، در سفر حج با امام برخورد می كند، به وی می گوید: راحتی حج را بر سختی های جهاد و مبارزه برگزیده ای!! آنگاه به این مقدار نیز بسنده نمی كند، آیه ای در فضیلت جهاد قرائت می كند، ان الله اشتری من المؤمنین انفسهم و اموالهم بان لهم الجنة یقاتلون فی سبیل الله فیقتلون و یقتلون.... [2] منظور معترض این است كه چرا همراه امویان با دشمنان اسلام به ستیز نمی پردازی و به حج مشرف می شوی.
فردی صوفی مسلك و راحت طلب، فرصت طلبی نموده با حضرت كه امام المجاهدین است، یادگار سالار شهیدان حسین علیه السلام، كه آن هم یادگار حیدر كرار است، كه خون مشركان و ملحدان از شمشیرشان هماره می چكد، این گونه برخورد می كند!
[ صفحه 125]
امام سجادی كه در برابر شمشیر آهیخته عبیدالله بن زیاد آن گونه ارزش آفرید و پوزه ستمگر را به خاك ذلت مالید. و هنگامی كه عبیدالله شمشیر به شهادت حضرت آهیخت، به وی فرمود: آیا خاندان عترت را از مرگ می ترسانی. آیا نمی دانی شهادت در راه خدا افتخار ماست! أباالقتل تهدونی... اما علمت ان القتل لنا عادة و كرامتنا شهادة. [3] .
اینك امام المجاهدین در برابر سؤال این فرصت طلب این گونه پاسخ می دهد: تو كه آیه در فضیلت جهاد می خوانی دنبال آن را كه ویژگی های مجاهدان و همراهان آنان و اهداف آنان را بیان می كند، نیز بخوان. كه آیه ادامه می دهد: التائبون العابدون السائحون الراكعون الساجدون الآمرون بالمعروف و الناهون عن المنكر و الحافظون لحدود الله و بشر المؤمنین. [4] مجاهدان در راه دین و خدا، شب زنده داران شب و شیران بیشه در روزند. آنان هیچ منكر و كار زشت را برنمی تابند و بر ترك هیچ واجب و ارزشی رضایت نمی دهند. آنان برای حفظ حدود و احكام الهی تلاش می كنند. آیا حزب عثمانیه و امویان این شرایط را فراهم آورده اند؟ آیا آنان برای گسترش اسلام می ستیزند؟ و آیا برای حراست از حدود الهی با دیگران در نبردند؟! امام می افزاید هر گاه چنین همراهانی یافت شد، ما جهاد را بر هیچ چیز برنمی گزینیم. لم نؤثر علی الجهاد شیئا، [5] زیرا كه جهاد در این شرایط برترین فضیلت خواهد بود، فالجهاد معهم افضل من الحج. [6] .
[ صفحه 126]
امام مجاهدان این گونه راه را تبیین می كند و جهاد را با شرایط خودش برترین فضیلت می شمرد. و این گونه پندارهای باطل منحرفین از صراط مستقیم را رسوا می سازد. امام مجاهدان در این گفتار موضع خود را در برابر برخوردهای بنی امیه با دیگران به خوبی شفاف می سازد و شبهه ی فرصت طلب یاوه گو را نیز این گونه شفاف پاسخ می دهد.
[1] تهذيب الاحكام، ج 5، ص 374.
[2] توبه، 112.
[3] فتوح، ج 5، ص 143.
[4] توبه، 113.
[5] الفقيه، ج 2، ص 141، مناقب، ج 4، ص 173.
[6] كافي، ج 5، ص 22، كتاب الجهاد.